داد و ستد

 باب مارلی (Bob Marley) خواننده، ترانه سرا و فعال اجتماعی مشهور جامائیکایی بود که با آلبوم‌های سبک رگی (Reggae) خود به شهرت جهانی دست یافت. عناوینی همچون بهترین گروه موسیقی سال دنیا، بهترین آلبوم قرن، بهترین ترانه‌سرای تمام دوران‌ها و… تنها گوشه‌ی کوچکی از افتخارات و القابی است که باب مارلی از مراکز معتبری همچون BBC، مجله رولینگ استون (Rolling Stone) و… دریافت داشته است.

 باب مارلی در مزرعه پدربزرگ خود، روستای کوچک Nine Mile، واقع در جامائیکا متولد شد. از همان کودکی با دوست خود Neville Livingston (که بعدها با نام Bunny Wailer شهرت یافت) به آموختن و اجرای موسیقی می‌پرداخت، دوستی این دو، تا سالها بعد ادامه پیدا کرد تا سرانجام گروه موسیقی The Wailers توسط این دو و هنرمند دیگری با نام Peter Tosh تشکیل گردید. فعالیت موفق این گروه در سال ۱۹۷۴ دست خوش تغییراتی شد، دو عضو گروه آن را ترک کرده و مارلی با اعضای جدید فعالیت گروه را ادامه داد. تنها یک سال بعد اولین آلبوم مارلی و گروهش در خارج از جامائیکا انتشار یافت، این آلبوم که Natty Dread نام داشت با آهنگ No Women No Cry بر سر زبان ها افتاد و یک سال بعد آلبوم جدید این گروه Rastaman Vibration توانست در لیست ۵۰ اثر برتر موسیقی آمریکا قرار بگیرد.

در دسامبر ۱۹۷۶ نخست وزیر جامائیکا از باب مارلی درخواست کرد تا کنسرت رایگانی تحت عنوان لبخند بزن جامائیکا (Smile Jamaica) در این کشور برگزار نماید. هدف از این کنسرت فرونشاندن جنگ‌‌های داخلی گروه‌های سیاسی این کشور و دعوت به صلح بود. تنها دو روز قبل از شروع اجرا، مارلی، همسرش و مدیر گروه مورد حمله افراد مسلح ناشناس قرار گرفتند. مدیر گروه و همسر مارلی به شدت آسیب دیدند ولی باب مارلی تنها جراحت کمی برداشت. این ترور نا فرجام به او انگیزه بیشتری برای قدم گذاشتن در راه صلح عطا کرد و باعث شد تا او این کنسرت را طبق برنامه و دو روز بعد از این سوء قصد به اجرا بگذارد. هنگامی که از او پرسیده شد: چرا با وجود اتفاق پیش آمده این کنسرت را برگزار کرده است پاسخ داد: “افرادی که تلاش دارند این جهان را بدتر کنند، یک روز هم به مرخصی نمی‌روند. من چگونه اینکار (مرخصی) را بکنم؟.” این منش و رفتار مارلی باعث شد تا او به عنوان یک فعال اجتماعی شناخته شود و همین موضوع بر شهرت او نیز افزود.

باب مارلی در سال ۱۹۷۶ جامائیکا را ترک کرد و سال بعد با انتشار آلبوم Exodus در انگلستان موفقیت بزرگ دیگری کسب نمود. ۴ اثر این آلبوم مدت‌ها در لیست آثار برتر بریتانیا باقی ماند. در ۱۹۷۸ به جامائیکا بازگشت و مجددا کنسرتی تحت عنوان One Love Peace Concert به منظور برقراری صلح برگزار نمود و به دنبال آن در سال بعد با افزایش فعالیت‌های اجتماعی، ترانه‌هایی با مضمون آپارتاید و تبعیض نژادی اجرا نمود.

متاسفانه عمر باب مارلی بسیار کوتاه بود. او که از بیماری وخیم پوستی خود آگاه شده بود، همچنان به تور اروپایی با شکوه خود در ۱۹۸۰ ادامه می‌داد. تنها در کنسرت میلان، بیش از ۱۰۰ هزار نفر حضور داشتند. بعد از اتمام تور رهسپار آمریکا گردید تا به اجرای کنسرت‌هایی در این کشور بپردازد، اما بیماری وی پیشرفت کرده بود و او را وادار کرد تا تور خود را نیمه، رها کند و سرانجام بعد از یک دوره ۸ ماهه درمان در ۳۶ سالگی، در بیمارستانی در میامی آمریکا درگذشت. از او بیش از ۱۰۰ آلبوم موسیقی به یادگار مانده است.